Liposuctie bij lipoedeem: 5 maanden verder en nieuwe armen

Het is inmiddels ruim 5 maanden geleden dat ik in oktober 2021 de eerste liposuctie aan mijn benen heb gehad. Er is in de tussentijd alweer een hoop gebeurd en deel graag mijn ervaringen omtrent de derde liposuctie en het herstel in een nieuwe update, voor iedereen die het proces nog door moet gaan en voor wie het verder interessant vindt 🙂

Wie b(een) zegt moet ook a(rm) zeggen

Als je mij ook op social media volgt, heb je geheid al meegekregen dat ik er ook voor heb gekozen om de lipoedeem in mijn bovenarmen te laten behandelen. Bij de controle van mijn tweede been heb ik de arts naar de mogelijkheden gevraagd en na nog even nadenken toch een afspraak daarvoor ingepland. In eerste instantie stond deze voor mei 2022, maar door een uitvaller was ik 8 januari al aan de beurt.

Het is dus allemaal super snel gegaan, maar ben ook daar ontzettend blij mee qua resultaat! De behandeling aan de armen is me alles meegevallen en heb daar vrijwel geen last van gehad. Het vervelendste aan alles was 6 weken de compressie bolero dragen, maar die heb ik inmiddels ook al lang weer uit en kan genieten van m’n nieuwe armen!

Verder met de benen

Waar ik dacht dat ik met m’n vorige update wel een heel eind was qua herstel, zat ik er toch naast. In de afgelopen tijd heb ik op sommige momenten gemerkt dat er toch nog wat vooruitgang was. Het gevoel in mijn benen is weer zo goed als normaal en ook het vocht bij mijn knieën is eindelijk zijn uittrede aan het doen. Ik kan niet anders zeggen dan dat het eigenlijk heel goed gaat en nog elke dag blij ben met mijn keuze!

Nu we bijna 6 maanden verder zijn en op het punt komen dat je echt het eindresultaat kunt beoordelen, is mij opgevallen dat mijn rechterkuit nog iets dikker is dan de linker. Dit was voor de liposuctie ook al het geval dus er is waarschijnlijk te symmetrisch behandeld, waardoor het verschil gebleven is. Ik ben hiervoor terug geweest bij de arts en heb gevraagd om dit te corrigeren. De arts was het met me eens en de correctie (op kosten van de kliniek) staat vooralsnog gepland in juni dit jaar. Stiekem hoop ik natuurlijk dat er tussentijds weer iemand uitvalt, zodat ik eerder terecht kan. Moet zeggen dat ik weinig zin heb op in de zomer met compressie aan te lopen…

Mindfuck

Hoewel ik ontzettend blij ben met het resultaat van de behandeling, is het hele proces ook wel een ontzettende mindfuck. Ik zit absoluut lekkerder in m’n vel, zowel letterlijk als figuurlijk. Ik ben mobieler, heb minder tot geen pijn, kan kleding kopen die gewoon overal goed past en voel me echt bevrijd van het gewicht dat ik met me mee moest slepen. Maar toch zijn er dagen dat ik naar m’n benen kijk en geen verschil zie. Dan zijn ze voor mijn gevoel nog net zo dik als voorheen. Ik herken dit wel van toen ik ruim 22 kilo was afgevallen, wat ik in de spiegel zag klopte ook toen niet met de realiteit.

In het geval van deze behandeling is de transformatie natuurlijk bijna van de ene op de andere dag geweest. Om het maar even plat te zeggen: je wordt wakker en je vet is weg. In het begin had ik nog goed vergelijkingsmateriaal, omdat mijn linkerbeen nog niet behandeld was. Maar nu ze allebei “dun” zijn, verlies ik regelmatig het perspectief en zie ik niet wat er veranderd is. Terwijl als ik de voor en na foto’s dan naast elkaar zet, schrik ik weer van hoe erg het voorheen eigenlijk was.

Het zal een kwestie van tijd zijn om hier aan te wennen denk ik. En ook aan de nieuwe verhoudingen van m’n lichaam want nu ik boven en onder smaller ben, vind ik m’n buik opeens weer dik. Terwijl ik altijd diegene was met de “smalle taille”. Zo zie je ook maar weer, we vinden altijd wel weer iets wat niet goed is!

Keep it real

Ik vind het belangrijk om ook de wat mindere kant van mijn verhaal te delen, dat het niet alleen maar geweldig is. We doen ons (vooral online) graag voor als de beste versie van onszelf. Dat is prima, maar niet altijd de realiteit. Ja, ik ben blij met mijn keuze en als het morgen opnieuw moest zou ik het zonder twijfel weer doen. Maar het is best een pittig proces, zowel fysiek als mentaal en het heeft tijd nodig voor je daar doorheen bent. Niet elke dag is even makkelijk, maar spijt: geen seconde!