Liposuctie bij lipoedeem: de tweede behandeling
Het is alweer bijna 4 weken geleden dat ik mijn tweede liposuctie heb gehad. Meer over de eerste behandeling lees je in een eerdere blog. De hoogste tijd voor een update nu ook mijn linkerbeen behandeld is en we weer een tijdje verder zijn. Hoe is het verlopen, hoe was het herstel, hoe gaat het met het eerste been en meer: je leest het allemaal hier! Voor het resultaat tot nu toe: scrol maar door naar beneden 🙂
De dag van de behandeling
Waar ik voor mijn eerste liposuctie ONTZETTEND zenuwachtig was, was er voor de tweede geen enkel spoortje zenuw te bekennen. Misschien was ik zelfs wel iets te relaxed maar het scheelde voor mij zoveel dat ik nu precies wist wat er komen ging én dat ik het aan kon. Dat gaf een hoop rust, want ik ga niet zo goed op het onbekende 🙂 Anyway, voor de tweede behandeling moest ik me om 10:00 uur melden bij de kliniek. We gingen weer het riedeltje af van de intake, het infuus, aftekenen en daarna de behandeling. Die is goed verlopen en ze hebben deze keer zelfs iets meer weg gehaald, 100 ml om precies te zijn.
Om 15:00 uur zaten we weer in de auto terug naar huis. Ik was nu ook voorbereid op hoe kut dit was en dat hielp echt niks om het beter te maken haha. Ontzettend blij toen ik weer thuis was. In de loop van de avond trok het brandende gevoel weer weg en was de pijn beter te doen. De nacht weer prima geslapen in m’n ziekenhuisbed en zo begon het herstel.
Herstel been 2: tot 4 weken post-op
In mijn blog over de eerste behandeling schreef ik al hoe het herstel van been 1 is verlopen en gelukkig is dat voor been 2 hetzelfde. De eerste dagen was het vooral zitten en naar de wc strompelen, veel Netflixen en me vervelen. Daarna kon ik langzaam buiten weer een klein rondje lopen en na een week ben ik weer naar kantoor geweest. Was ik mentaal zeker aan toe want op een gegeven moment ben je echt wel klaar met niksen.
Ook been 2 heeft weer lekker vol vocht gezeten en heeft alle kleuren van de regenboog gezien in het verloop van de blauwe plekken. Uiteraard deel ik daar ook nu graag weer foto’s van voor de liefhebber. Inmiddels zijn de blauwe plekken zo goed als weg en is ook het vocht een heel eind afgenomen. Moet daarbij wel zeggen dat het echt nog wel even duurt voordat dat helemaal weg is: in been 1 zit ook zelfs nog vocht. Vooral rondom de knie blijft het lekker hardnekkig plakken. Dat vocht is ook precies de reden dat je compressiekleding moet dragen na de behandeling. Nog 2,5 week en dan mag mijn pak uit: 2 dagen voor de kerst is het bevrijdingsdag voor mij!
Niet alleen fysiek vooruit
Hoewel liposuctie natuurlijk een fysieke behandeling is en ik veel op dat herstel gefocust heb, heb ik tijdens dit hele proces ook echt een mentale ontwikkeling doorgemaakt. Ik heb gekozen voor liposuctie omdat mijn fysieke klachten in de afgelopen jaren merkbaar waren toegenomen en ik me daar niet langer door wilde laten belemmeren. Dacht dat ik mijn benen had geaccepteerd voor hoe ze eruit zagen, maar toen er na de liposuctie opeens mooi gevormde benen tevoorschijn komen besefte ik pas echt hoe erg ik ze eigenlijk haatte. Vooraf vroeg ik me af of ik zou moeten wennen aan mijn nieuwe benen, maar ik voel me nu pas eindelijk echt mezelf.
Klinkt misschien overdreven om het zo te schrijven maar zo ervaar ik het. Ik kan eindelijk broeken kopen die zowel om m’n benen als taille passen, zonder dat ik die 15 cm moet innemen. Ik kan van de trap af lopen zonder dat m’n kuiten langs de treden schuren. Ik kan lopen zonder mezelf te tackelen met m’n eigen dikke been. Allemaal dingen waar ik aan gewend was en niet zo bij stil stond, maar die ik zeker niet mis nu ze weg zijn.
Controle en resultaat
Aankomende week heb ik mijn controle bij de kliniek. Heb er vertrouwen in dat dat allemaal goed is. Mijn benen genezen goed en ze zien er mooi uit. In verhouding met de rest van m’n lichaam en met elkaar. Hoewel het nog zo’n 5 maanden duurt voordat ik écht het eindresultaat kan beoordelen, ben ik nu in elk geval al blij met het visuele gedeelte. Of mijn klachten zijn verbetert kan ik nog niet zeggen omdat mijn benen duidelijk nog aan het herstellen zijn met alle pijntjes en ongemakken die daar bij komen kijken. Dat gezegd hebbende zou ik het morgen zo weer doen als het zou moeten. De opluchting die ik voel door de benen waar ik nu mee rondloop maakt het het voor mij al waard.
