Liposuctie bij lipoedeem: op weg naar “nieuwe” benen

Al vanaf de pubertijd zijn mijn benen een ding: ze zijn “te dik” en doen continu pijn. Ook na 22 kilo te zijn afgevallen bleven mijn benen hetzelfde en raakten daardoor steeds verder uit verhouding met de rest van mijn lichaam… Het heeft lang geduurd voordat ’t beestje een naam kreeg en na de diagnose “lipoedeem” viel er zoveel op zijn plek. De blijvende omvang, de pijn, de structuur van mijn huid (en wat er onder zit), het vocht vasthouden en ga zo maar door. Met alles wat ik daardoor wist heb ik mijn levensstijl dusdanig aangepast om te proberen het stabiel te houden, want lipoedeem is niet te genezen en een complexe aandoening.

Dus na jaren van het proberen van verschillende behandelingen, twijfelen, sparen en toenemende (pijn)klachten heb ik dit jaar de knoop doorgehakt: ik ga voor “nieuwe” benen.

Wat is lipoedeem?

Voor ik verder ga met mijn verhaal vind ik het belangrijk om te delen wat lipoedeem precies is. Lipoedeem is een chronische en progressieve aandoening waarbij er sprake is van een stoornis in de aanmaak van vetweefsel. Hierdoor ontstaat er een onregelmatige vetverdeling over het lichaam. Deze vetophopingen bevinden zich voornamelijk op de benen en armen, in ernstige gevallen kunnen ook andere plekken zoals de buik zijn aangedaan. Behalve afwijkende vetcellen is ook de afvoer van vocht door de lymfevaten niet optimaal, waardoor er (pijnlijke) onderhuidse ophopingen van vet en vocht ontstaan. Lipoedeem verloopt in verschillende stadia en komt alleen voor bij vrouwen.

Over het ontstaan van lipoedeem is helaas nog weinig bekend. Omdat de aandoening alleen bij vrouwen voorkomt, is er een vermoeden dat het een hormonale oorzaak heeft. Vaak uit lipoedeem zich ook pas tegen het einde van de pubertijd, tijdens een zwangerschap of tijdens de menopauze. Daarnaast lijkt de gevoeligheid voor lipoedeem ook genetisch bepaald te zijn.

Symptomen/kenmerken die horen bij lipoedeem zijn o.a.:

• Vermoeide en opgezwollen benen,
• Pijn bij aanraking,
• Koud gevoel,
• Bloeduitstortingen (door verhoogde kwetsbaarheid van haarvaatjes in het vetweefsel),
• Walnootachtige huid (extreme cellulite)
• Tot wel 3 kledingmaten verschil tussen boven- en onderlichaam,
• Verlies van kracht in armen en benen.

Normaal gesproken zou je om vet te verliezen zeggen “val af”, maar dat heeft bij lipoedeem vrijwel geen effect. Dit lipoedeemvet is namelijk niet gevoelig voor gewichtverlies omdat de vetophopingen niet worden veroorzaakt door overgewicht. Je zou dus kunnen sporten en diëten zoveel je wil, maar lipoedeem zal hierdoor niet weg gaan. Dit verklaart in mijn situatie dus waarom ik ook na 22 kilo te zijn afgevallen mijn broeken in dezelfde maat moet kopen als toen ik nog meer woog (die ik dan vervolgens bij de taille in moet nemen omdat ik daar zo’n 15 cm aan ruimte over heb, maar dat terzijde..).

Leven met lipodeem

Ik schrijf deze blog niet met de insteek “kijk mij zielig zijn”, maar ik wil wel aandacht vragen voor deze aandoening. Hoewel naar schatting zo’n 11% (!) van alle vrouwen in meer of mindere mate aan lipoedeem lijdt, wordt deze aandoening vaak nog niet herkend. Veel vrouwen krijgen hiermee onterecht de diagnose “obesitas” en enkel het advies te gaan sporten, diëten en soms ook een GPB om maar gewicht te verliezen omdat er van uit gegaan wordt dat het overgewicht alle klachten veroorzaakt.

Zelf heb ik het geluk gehad dat ik redelijk jong toch de diagnose heb gekregen. Ook puur toeval: ik zag op social media foto’s van een meisje die net zo’n benen heeft als ik. Door haar openheid ontdekte ik dat het een naam had en ben daarmee naar de huisarts gegaan. Zij gaf eerlijk aan niet bekend te zijn met de aandoening en heeft me doorverwezen naar de dermatoloog waar de diagnose vervolgens gesteld is. Behandelingen voor lipoedeem zijn er niet echt en degene die er zijn, zijn voornamelijk gericht op het beperken van de vochtophopingen op de aangedane plekken. Denk aan manuele lymfedrainage, endermologie/LPG, cupping en het dragen van steunkousen. Been there, done that maar het heeft voor mij geen resultaat opgeleverd. Met structureel sporten en letten op wat ik eet merk ik toch dat ik in de jaren meer pijn heb gekregen en dat mijn situatie dus slechter wordt. Met het idee in mijn achterhoofd dat ik ooit in fase 3 zou kunnen komen, heb ik besloten om voor een meer rigoureuze aanpak te gaan.

Liposuctie, hoe en wat?

Liposuctie wordt steeds vaker toegepast als behandeling bij lipoedeem, maar brengt helaas een flink kostenplaatje met zich mee. Het wordt namelijk niet vergoed door de zorgverzekering*. Afhankelijk van het aantal behandelingen dat je nodig hebt, kan dit gemakkelijk oplopen tot zo’n €10.000,-. Omdat het een medische en geen cosmetische behandeling is, mogen deze kosten wel worden opgevoerd als zorgkosten bij de belastingaangifte.

*Momenteel wordt het standpunt van het Zorginstituut omtrent liposuctie bij lipoedeem opnieuw onderzocht. Mogelijk biedt dit perspectief voor vergoeding in de toekomst.

Door het verwijderen van de verstoorde vetcellen middels liposuctie zullen over het algemeen de klachten zoals pijn, het zware gevoel en het overmatig vasthouden van vocht afnemen. En de cellen die weg zijn, komen ook niet meer terug. Wel kunnen achtergebleven vetcellen uiteraard weer groeien, dus het is van belang om zeker ook na de liposuctie een gezonde levensstijl en gewicht te behouden.

In juni van dit jaar ben ik voor het eerst op consult geweest om mijn mogelijkheden te bespreken. Aan de hand hiervan uiteindelijk de knoop doorgehakt en mijn behandelingen ingepland. In totaal staan er voor mij nu 2 behandelingen gepland, waarvan de eerste in oktober. Per behandeling wordt één volledig been (dus van boven tot onder, voor en achter) behandeld door middel van een speciale vorm van liposuctie. Zo wordt het been eerst ingespoten met een verdovende vloeistof (maar echt LITERS!) en het vet vervolgens vloeibaar gemaakt, zodat het daarna door de canule past die het weg moet zuigen. Drie weken daarna volgt been nummer 2, dus ja: ik loop 3 weken met 2 verschillende benen rond.

Na de behandeling moet ik ongeveer 8 weken 24/7 compressiekleding dragen, om er voor te zorgen dat de huid zich goed hecht aan de nieuwe lichaamsvorm en om zwellingen te beperken. Het duurt zo’n 6 maanden voordat je het definitieve resultaat kunt beoordelen, dus ik zal nog flink wat geduld hiervoor moeten opbrengen.

Voorbereiding en spanning

Hoewel ik er al vanaf juni naar uit kijk, zou ik liegen als ik zeg dat ik niet ook bloednerveus ben. Ik hoop natuurlijk na de behandelingen op de lange termijn van mijn (pijn)klachten af te zijn, maar zie wel op tegen de pijn van de behandelingen. Ter referentie: ik krijg al blauwe plekken als ik aan een muggenbult krab en als de kat op schoot stapt doet me dat al pijn. Kan me daarom alleen nog maar voorstellen hoe bont en blauw ik na de liposuctie zal zijn.

Ik ben me al maanden aan het voorbereiden en van alles in huis aan het halen wat me wordt aangeraden door o.a. lotgenoten/ervaringsdeskundigen in Facebook groepen, waarvan je er een aantal op de foto bovenaan dit artikel ziet. Op nog een extra compressiepak na ben ik er qua spullen in elk geval zo ver mogelijk klaar voor.

Liposuctie klinkt misschien als een “easy way out”, maar het gaat in mijn geval niet om dat ik te dik ben. Ik heb pijn en voel me daardoor belemmert in mijn leven. En als ik stil sta bij waar ik mezelf doorheen ga slepen, is er weinig easy aan. Ik kijk uit naar de dag dat ik mijn eindresultaat kan aanschouwen, maar alles wat er tussen nu en dan nog gaat gebeuren daar zie ik toch wel op.

Fingers crossed dat alles goed verloopt en voor wie het leuk vind zal ik jullie hier zo af en toe op de hoogte houden 🙂 Heb je vragen of tips? Deel ze gerust!