Mijn ervaring met cryolipolyse

Je herkent het misschien wel: hoe hard je ook sport en gezond eet, je komt maar niet van de vetjes op je probleemzone(s) af. Bijvoorbeeld op je buik, je lovehandles of je benen. Ik ben zeker een van deze mensen, want ondanks dat ik 22 kilo ben afgevallen zijn er plekken waarop ik de spekjes gewoon niet weggesport krijg.

Er zijn mensen die in deze situatie kiezen voor liposuctie, maar tegenwoordig is er nog een ander alternatief om lokaal vet weg te halen wat steeds populairder wordt: cryolipolyse.

Cryolipolyse, wat is het?

Cryolipolyse is een behandeling waarbij je vetcellen door een machine worden afgekoeld tot onder de 4°C. Door het afkoelen van de cellen gaan deze kristaliseren en herkent het lichaam ze niet meer als gezonde cellen en gaat het deze opruimen. Met een wat sjieker woord heet dit apoptose. Over een periode van 8 tot 16 weken is je lichaam bezig met het proces van het afvoeren van deze cellen, die je uiteindelijk uit plast, zweet en zelfs ademt. Je moet er dus wel een beetje geduld voor hebben, want je ziet niet direct resultaat na de behandeling.

Er zijn verschillende technieken cryolipolyse: met platen, met een cup die manueel bediend wordt en met een vacuüm. Allemaal werken ze op een iets andere manier, maar in essentie doen ze uiteindelijk hetzelfde en worden je vetcellen afgekoeld en daarna door je lichaam afgevoerd. Cryolipolyse is vooral bedoeld om je lichaam lokaal te sculpten en het is dus geen manier om af te vallen. Mensen met obesitas, een BMI boven de 30 of mensen die veel schommelen met hun gewicht zijn daarom niet geschikt voor deze behandeling.

Waarom cryolipolyse

Waar ik me zelf vooral aan stoor is de zijkant van mijn bovenbenen, waar ik een extra vetje heb zitten wat ook wel bekend staat als “zadeltassen”. Omdat ik lipoedeem heb en dit vet dus niet gevoelig is voor gewichtsverlies (fijn hè, maar meer daarover in een andere blog binnenkort) wordt makkelijk gezegd dat liposuctie de enige oplossing is om van dit vet af te komen, maar er is weinig bekend over cryolipolyse in combinatie met lipoedeem. Ik heb daarom besloten om het gewoon een kans te geven. Ik wil er namelijk al langer wat aan doen, zie liposuctie in dit stadium nog niet zitten en je weet uiteindelijk pas of iets werkt als je het probeert. Werkt het wel dan is dat mooi en heb ik minder vetjes, werkt het niet dan is het jammer maar dan weet ik het tenminste en hoef ik niet meer te denken “wat als…”.

Na flink wat rondgezocht te hebben op internet is mijn keuze uiteindelijk gevallen op de vacuüm methode. Deze klonk mij als het meest effectief, omdat je vetrol vacuüm wordt gezogen in een applicator waardoor deze vanaf twee kanten gekoeld wordt in tegenstelling tot de methode waarbij met platen of een cup gewerkt wordt. Vervolgens een afspraak gemaakt voor een intake en amper 5 dagen later kon ik al terecht voor mijn eerste behandeling!

Mijn ervaring

Ik was vooraf eerlijk gezegd wat zenuwachtig want de gedachte aan -10°C op m’n huid maakte me nou niet direct enthousiast, maar het is me uiteindelijk zeker meegevallen. Voorafgaand aan de behandeling werd de omvang van mijn benen opgemeten zodat we straks kunnn checken wat het effect is geweest en vervolgens werd de te behandelen plek afgetekend, zodat de applicatoren goed geplaatst worden. Ik mocht gaan liggen op de behandeltafel en er werden aan beide kanten 2 soort van membramen met een antivries spul op mijn huid geplaatst. Dit zorgt ervoor dat je huid beschermt wordt tegen de kou en je niet bijvoorbeeld brandblaren krijgt. Daarna werden de applicatoren een voor een geplaatst.

Eerst op mijn rechterbeen, waarbij de applicator stevig tegen de huid gedrukt wordt en zich vervolgens vacuüm zuigt op de vetrol. Dit voelt in het begin alsof er iemand heel hard in je rolletje knijpt en tegelijkertijd er een ijsblok tegenaan houdt. Ik vond het opvallend om te zien hoe ver mijn vet er in gezogen kon worden, aangezien het met je vingers lastig is om echt een rolletje te pakken. Nadat ook de applicator op m’n linkerbeen zat werd ik afgedekt met een dekentje, voorzien van een kopje thee en moest ik 60 minuten zo blijven zitten. De druk van de applicatoren was niet super prettig in het begin want ik heb door de lipoedeem sowieso erg gevoelige benen, maar toen mijn huid eenmaal goed koud en wat verdoofd was ging het eigenlijk prima. Het uur was zo voorbij en hoewel het niet super comfortabel was viel het me toch alles mee.

Na 60 minuten stopt het apparaat automatisch met koelen en laat ook de vacuüm los. De applicatoren worden eraf gehaald en de behandelde plekken worden met de hand nog even gemasseerd om de doorbloeding te stimuleren en alvast wat op te warmen. Mijn huid was door de vacuüm erg rood maar deed verder geen pijn en was ook niet gevoelig. Het fijne aan deze behandeling is dat je direct erna gewoon weer verder kan met je dagelijkse dingen, dus hup broek aan en ben gaan tanken, boodschappen gaan doen en een rondje wezen wandelen. Na een uurtje was mijn huid weer normale kleur en temperatuur en had ik verder nergens last van. Wat betreft de behandeling is het dus niet super comfortabel, maar zeker goed te doen en er is geen hersteltijd.

En nu?

En nu is het een kwestie van wachten. Het is sowieso belangrijk om dagelijks voldoende water te drinken, maar nu helemaal om je lichaam te helpen de cellen en afvalstoffen af te voeren. Over 6 weken heb ik een controle afspraak staan waarbij mijn benen opnieuw gemeten gaan worden en we kunnen zien wat het eerste effect geweest is van de behandeling. Afhankelijk van het effect van de eerste behandeling kan er een inschatting gemaakt worden van hoeveel behandelingen er in totaal nodig zijn voor het gewenste resultaat. Ik ben zelf erg benieuwd en hoop natuurlijk op in elk geval enig resultaat, maar we zullen het met de tijd gaan zien. Uiteraard deel ik als het zo ver is in een nieuwe blog het resultaat met jullie!

Heb jij zelf wel eens nagedacht over cryolipolyse? Of heb je er misschien al ervaring mee? Laat het me weten in een reactie!